ΤΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΗΝΑ
Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ υπήρξε απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι και το 1976 εξελέγη Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόνης. (Η πρώτη γυναίκα πρύτανης στα 700 χρόνια λειτουργίας του). Σήμερα είναι, μεταξύ άλλων, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα στη Γαλλία, του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών και επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Η κ. Αρβελέρ αναγνωρίζεται για δεκαετίες τώρα ως μια από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές και πνευματικές προσωπικότητες, όχι μόνο της Ελλάδας και της Γαλλίας, αλλά και όλης της Ενωμένης Ευρώπης.
Στην πολύχρονη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία της έχει αναλάβει τα ανώτερα αξιώματα και έχει τιμηθεί με πλήθος διεθνών διακρίσεων.
Ανάμεσα στα βιβλία της περιλαμβάνονται η «Πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (1975), «Η Σμύρνη ανάμεσα σε δυο τουρκικές κατοχές» (1975), «Η Διασπορά στο Βυζάντιο» (1995), «The Making of Europe» (2000).
Τον Μάρτιο του 2003 η κ. Αρβελέρ επισκέφθηκε την Κύπρο και μίλησε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Τότε παραχώρησε και μια συνέντευξη στη Ναυσικά Χαραλάμπους, που δημοσιεύτηκε στη «Σημερινή» στις 16 Μαρτίου 2003. Κεντρικό θέμα αυτής της συνέντευξης υπήρξε το Πανεπιστήμιο Κύπρου, η γλώσσα διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο, ο ρόλος του Πανεπιστημίου στην κοινωνία της Κύπρου, η σχέση του Πανεπιστημίου με το Υπουργείο Παιδείας και με το όλο Εκπαιδευτικό Σύστημα της Κύπρου κ.ά. Με αφορμή την όλη συζήτηση, που ξέσπασε στην Κύπρο ως αποτέλεσμα της απόφασης των πρυτανικών Αρχών του Πανεπιστημίου να αποφασίσουν την εισαγωγή σ' αυτό 10% αποφοίτων ιδιωτικών Λυκείων της Κύπρου με κριτήριο τις εξετάσεις GCE, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω τις σχετικές παρατηρήσεις - υποδείξεις της κ. Αρβελέρ και να καλέσω τόσο το Πανεπιστήμιο της Κύπρου όσο και το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και την ΟΕΛΜΕΚ, την πολιτική ηγεσία και, γενικότερα, την όλη κοινωνία της Κύπρου να τις λάβουν σοβαρά υπόψη και να τις σεβαστούν, γιατί είναι έγκυρες, αξιόπιστες και σφαιρικά ορθές, όταν θα επανασυζητηθεί το όλο θέμα της εισαγωγής φοιτητών στο Πανεπιστήμιο το Σεπτέμβριο.
(1) Η γλώσσα του Πανεπιστημίου: Αναφερόμενη στο θέμα της γλώσσας διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, οι ιδρυτικές πρυτανικές Αρχές του οποίου είχαν επιλέξει, ως γνωστό, την Αγγλική, η κ. Αρβελέρ στη συνέντευξή της είπε: «όταν ετοιμάζατε το Πανεπιστήμιό σας, ήταν τότε Πρόεδρος της Κύπρου ο Κυπριανού και με είχε παρακαλέσει να κάνω μια πρώτη μελέτη. Μετά ακολούθησε ο Βασιλείου και θυμάμαι πως τότε θέλανε οι Κύπριοι να κάνουν αγγλόφωνο πανεπιστήμιο. Οπότε τους είπα εγώ: «Τώρα φεύγω, δεν αξίζετε ούτε καν πανεπιστήμιο». «Όταν έχεις Μέση Εκπαίδευση ελληνική», συνέχισε η κ. Αρβελέρ, «και μητρική γλώσσα ελληνική, δεν μπορείς να φτιάξεις ένα πανεπιστήμιο που δεν θα συνεχίζει αυτή την εκπαιδευτική παράδοση, η οποία είναι τόσο αρχέγονη και προαιώνια. Με ποια λογική κράτος με ελληνικό πολιτισμό να θέλει αγγλικό πανεπιστήμιο;.. Το θεωρώ σκάνδαλο, εάν μεταπτυχιακά ή προπτυχιακά προγράμματα του πανεπιστημίου διδάσκονται ή θα
διδάσκονται στην αγγλική γλώσσα. Εμείς στη Γαλλία λέμε πως μόνο τα γαλλικά κάνουν τους Γάλλους. Το ίδιο μπορούμε να πούμε όταν κυρίως είσαι Έλληνας και έχεις από πίσω σου τόση ιστορία και παράδοση». Και η κ. Αρβελέρ κατέληξε: «Θα διδάξεις Έλληνες μιλώντας αγγλικά; Αυτή είναι αποικιοκρατία. Ο πνευματικός ραγιαδισμός είναι ακριβώς τούτο το πράγμα. Είμαι εναντίον κάθε ραγιαδισμού και ιδιαίτερα του πνευματικού».
(2) Το Πανεπιστήμιο και n κοινωνία: «Το πανεπιστήμιο», τόνισε η κ. Αρβελέρ, «πρέπει να είναι ενσωματωμένο στην κοινωνία που το ζει και στέλνει τα παιδιά της για μιαν ανώτατη μόρφωση. Εάν δεν είναι ενσωματωμένο το Πανεπιστήμιο Κύπρου στην κοινωνία, τότε είναι μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του ιδρύματος. Η επιστήμη είναι ένα προϊόν που καταναλώνεται καθημερινά και εάν δεν έχεις τη δυνατότητα να εξηγήσεις την επιστήμη σου στον απλό κόσμο, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν τι κάνεις, τι θέλεις και τι είσαι, τότε για ποιο πανεπιστήμιο μιλάμε; Οι καθηγητές του Πανεπιστημίου οφείλουν να γράφουν στα έντυπα, να εμφανίζονται στις τηλεοράσεις, να μιλούν στο ραδιόφωνο και στον κόσμο».
(3) Το Πανεπιστήμιο και το Υπουργείο Παιδείας: Στη Γαλλία σε σχέση με αυτό το θέμα, τονίζει η κ. Αρβελέρ, τα πανεπιστήμια είναι κρατικά και ακολουθούν την εθνική πολιτική και συνεχίζει:
«Το Υπουργείο Παιδείας έχει λόγο αναφορικά με τη λειτουργία του ανωτάτου ιδρύματος. Αφού το Πανεπιστήμιο επιτελεί έργο εθνικό, γιατί συνεχίζει την εκπαίδευση της Μέσης Παιδείας, τότε το Υπουργείο Παιδείας έχει ρόλο να διαδραματίσει. Υπάρχει υποχρεωτικά μια σύνδεση, όχι μόνο οικονομικής υφής αλλά και πνευματικής συνεργασίας όσον αφορά την πολιτική και τις ανάγκες της ανώτατης εκπαίδευσης. Αυτό δεν μπορούν να το αποφασίζουν πέντε φοιτητές και πέντε καθηγητές, πρέπει να το αποφασίζουν και οι εκλεγμένοι του λαού... Αυτή, βέβαια, η παρέμβαση πρέπει να φτάνει σ' ένα βαθμό. Η αυτονομία του πανεπιστημίου πρέπει να διασφαλίζεται».
Υποχρέωση του Πανεπιστημίου Κύπρου
Το δημόσιο κρατικό Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι, όπως επανειλημμένα έχω τονίσει, η κορυφή του όλου δημόσιου εκπαιδευτικού μας οικοδομήματος και υπ' αυτή του την ιδιότητα έχει την υποχρέωση να προάγει τη δημόσια εκπαίδευση και να τη θωρακίζει με τις αποφάσεις και την πολύμορφη καταλυτική του παρέμβαση έναντι του αμείλικτου ανταγωvισμoύ, που αυτό δέχεται από την ιδιωτική εκπαίδευση, που στην Κύπρο στη συντριπτική της πλειοψηφία είναι αγγλόφωνη και ακολουθεί το αγγλικό εκπαιδευτικό αναλυτικό πρόγραμμα και την αγγλική εκπαιδευτική φιλοσοφία, περιφρονώντας το αναλυτικό πρόγραμμα και την εκπαιδευτική φιλοσοφία που αυτή τούτη η Κυπριακή Πολιτεία επιλέγει. Αντί τούτου, το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τις αποφάσεις, τις ενέργειές του και την όλη του συμπεριφορά από την ημέρα της ίδρυσής του συνεχίζει να υποσκάπτει τη δημόσια Εκπαίδευση και να υποκύπτει στο βρετανικό πολιτισμικό επεκτατισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου