Όψεις Εθνοαποδόμησης στην Ελλάδα

Στο βιβλίο αυτό του Γιάννη Ταχόπουλου από τις "Εναλλακτικές εκδόσεις"  εξετάζονται οι αντιλήψεις εκείνες που κατά κύριο λόγο συνίστανται στην άρνηση της προνεωτερικότητας του έθνους (ελληνικού και άλλων), καθώς και εκείνες οί όποιες, στό όνομα μιας συγκεκριμένης ερμηνείας τοϋ «άντιεθνικισμοΰ», υποστηρίζουν ότι τό έθνος είναι, έκτος άπό ένα ψέμα, κάτι τό αντικειμενικά βλαβερό γιά τούς ανθρώπους, πού πρέπει νά ξεπεραστεί.

Οι υποστηρικτές των απόψεων της πρώτης κατη­γορίας καλούνται παρακάτω εθνοαποδομιστές. Ασφαλώς δέν είναι κάθε εθνοαποδομιστής και οπαδός της κατάργησης τών εθνών, ο οπαδός όμως της κατάργησης τών εθνών εΐναι έξ αρχής εθνοαποδομιστής, στό βαθμό στόν όποιο ή άποδόμηση του έθνους βοήθα στον αντικειμενικό στόχο του.

Στό πρώτο μέρος, λοιπόν, γίνεται αναφορά σέ κυρίαρχες ή διαδεδομένες ή εκλαϊκευμένες έθνοαποδομιστικές απόψεις γιά τό έθνος. Ειδικότερα, εφόσον βρισκόμαστε στήν Ελλάδα, γίνεται εκτενής αναφορά στις απόψεις γιά τό ελληνικό έθνος, γιά τή (ά)συνέχειά του.

Στό δεύτερο μέρος εξετάζονται οί αντιλήψεις πού θεωρούν τό έθνος βλαβερό, επειδή προάγει τόν «ανορθολογισμό» και είναι ή κύρια αίτια γιά τούς πολέμους, άφοϋ διχάζει τούς ανθρώπους. Επίσης εξετάζονται άντιεθνικιοτικές απόψεις συναφείς μέ τό ελληνικό έθνος και τήν αντιμετώπιση τοϋ «εθνικισμού».

Τό κυριότερο συμπέρασμα πού μπορεί νά προκύψει εΐναι ότι οί φορείς τών παραπάνω απόψεων έχουν κατά νου μία συγκεκριμένη αντίληψη γιά τό έθνος ή όποια παραγνωρίζει τά ιστορικά δεδομένα και σύμφωνα μέ τήν όποια τό έθνος είναι ένας αυθαίρετος ορισμός, μέ αποτέλεσμα όποια συλλογική οντότητα (έθνοτική, προνεωτερική) δέ συμφωνεί μέ αυτόν, νά μήν αξίζει τόν χαρακτηρισμό του έθνους. "Οσον άφορα δέ τις θεωρητικές αντιρρήσεις τών «άντιεθνικιστών», μπορεί νά διαπιστωθεί ότι αυτές βασίζονται σέ παρανοήσεις, γενικολογίες (λ.χ. ή ιδέα πώς μόνο ή ειδικά τό έθνος χωρίζει), ψευδαισθήσεις (γιά τό ρόλο της εκπαίδευσης στή δημιουργία διεθνικής φιλίας) οί όποιες ερμηνεύουν τά πάντα -άρα τίποτα-, και μιά επιφανειακή αντίληψη γιά τις σχέσεις μεταξύ τών λαών βασισμένη στην υποτιθέμενη «καλή φύση» των τελευταίων.