στα διόδια του τέταρτου δρόμου

Πουλάνε σήμερα πατριωτισμό οι επίγονοι των δωσιλόγων, καπηλεύονται το έθνος οι εθνικιστές -τα τσιράκια των Αμερικανών, μιλάνε για «νέο πατριωτισμό» τα ανδρείκελα του Μνημονίου όπως ο Γιωργάκης, και συμμαχεί μαζί του (ευτυχώς όχι κι έως επιπέδου Τατουλοκαρατζαφέρη) ο κ. Κουβέλης καθώς κι όλοι εκείνοι που κόπτονται υπέρ της ασυνέχειας των Ελλήνων ή του αυτοπροσδιορισμού των «άλλων», άλλοι ελληνόφωνοι, άλλοι αρνησιπάτριδες κι άλλοι απλώς φιλελεύθεροι που για όλα αυτά δεν δίνουν δίφραγκο -εκτός κι αν βγάζει τόκο. Ενας παράδοξος αχταρμάς.

Απ' την άλλη μεριά ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς (πλην ΚΚΕ και μέρους του ΣΥΝ), μιας δύναμης κατ' εξοχήν πατριωτικής όσον και διεθνιστικής κι οπωσδήποτε, όποτε χρειάσθηκε, εθνικοαπελευθερωτικής, ακούει τη λέξη «πατρίδα» και βγάζει σπυράκια (όπως αυτά της εφηβείας).

Δεν ξέρω (αν και ξέρω) ποιος μας έκαψε τα μυαλά, αλλά ξέρω πως πέτυχε, τα αποτελέσματα είναι ορατά... Απ' τη Φωφώ και την Κική δεν ξέρουν τώρα οι συνιστώσες ποιά να μην διαλέξουν...
Τέτοιες μέρες, αρχές Σεπτεμβρίου του 1570 μ.Χ. η Κύπρος έπεφτε από τα χέρια των Βενετών στα χέρια των Οθωμανών


Επικεφαλής των Ελλήνων που αμύνθηκαν στους Τούρκους στο πλευρό των Βενετών ήταν ο Ευγένιος Συγκλητικός.


Σύμφωνα με νεώτερες έρευνες των νεωτερικών ιστορικών (της «σχολής» Ρεπούση, παρ' ότι η ίδια ιστορικός δεν είναι) ο Ευγένιος Συγκλητικός δεν ήξερε ότι ήταν Ελληνας, το πολύ να νόμιζε ότι ήταν Ρωμαίος, άντε Ρωμιός κι ας τον προσφωνούσαν Ελληνα οι Βενετοί σύντροφοί του, μάλιστα με το αρχαιότατο εκείνο Γραικός ου μην και Γκρέκο.


Επίσης, παρά τα πρώιμα (όπως εκ των υστέρων τα προσδιορίζουμε) μυθιστορήματα -μάλιστα Κυπριακά- όπως ο «Στάθης», ή άλλα αρχαιότατα ρομάντζα όπως το «Λευκίππη και Κλειτοφών», δημοφιλέστατο ήδη απ' τα ελληνιστικά χρόνια, ο Ευγένιος Συγκλητικός, όστις τα διάβαζε μετά μανίας, δεν είχε ιδέα πως ήταν Ελληνας.


Μάλιστα οι νεωτερικοί, γνωστοί κι ως αναθεωρητές της ιστορίας -λένε, την αναστοχάζονται- οι «άνθρωποι του ενός βιβλίου» (οι οποίοι προσέτι έχουν επιβάλει το δικό τους λύειν και δεσμείν σε πλήθος πανεπιστημιακών, πάντα με την αβάντα πολλών απ' τα ΜΜΕ) πληροφόρησαν τον Ευγένιο Συγκλητικό, τέσσερις αιώνες μετά τον θάνατό του (μάλιστα δεν ξέρω αν χρειάσθηκε να τον ξεθάψουν για να τον πληροφορήσουν), ότι οι απόγονοί του επινόησαν ως προγόνους τους τούς Ελληνες υπό την επήρειαν και στο κλίμα του Διαφωτισμού!


Οτι δηλαδή οι Ελληνες που επαναστάτησαν το 1821 και οι κοντινοί τους πρόδρομοι (άντε ώς τα Ορλωφικά) εννόησαν ότι είναι Ελληνες (κι επινόησαν ως προγόνους τους τούς αρχαίους Ελληνες) υπό το κράτος του διαφωτισμού, του ρομαντισμού κι εν γένει των ιδεών που επικρατούσαν στην Ευρώπη μετά τη Γαλλική Επανάσταση.
Μεγάλο το δίκιο των «ανθρώπων του ενός βιβλίου» για την ασυνέχεια των Ελλήνων.
Μόνον που, όταν ο Βησσαρίων μετέφερε βιβλία στη Βενετία, για να τα σώσει απ' την απειλή των Τούρκων επί τη θνήσκουσα Πόλη, δεν μετέφερε «ένα βιβλίο» αλλά περίπου χίλιους κώδικες (με πολύ περισσότερους τίτλους αρχαίας και χριστιανικής γραμματείας), δημιουργώντας έτσι την πρώτη εθνική βιβλιοθήκη στην Ιταλία (μετά την τού Βατικανού), την περίφημη «Μαρκιανή» που θάλλει ώς σήμερα.


(Για την ιστορία, όταν λίγον καιρό μετά αλώθηκε η Πόλη, οι Οθωμανοί έθρεφαν τις φωτιές τους με βιβλία για δυο-τρεις μήνες. Ηταν η μεγαλύτερη καταστροφή γνώσης στην ιστορία, ακόμα μεγαλύτερη και απ' αυτήν που κατόρθωσαν (καίγοντας επίσης βιβλία) μέσα στη νεοφώτιστη φανατίλα τους οι Χριστιανοί όταν επεκράτησαν στην Αλεξάνδρεια τον 4ο-5ο αιώνα μετά Χριστόν, και πριν αρχίσουν να τα αντιγράφουν και να τα σώζουν οι ίδιοι, απ' τον 8ο-9ο αιώνα κι ύστερα).


Για τους Δυτικούς σήμερα πρώιμοι ουμανιστές (δάσκαλοι των δυτικών ουμανιστών) θεωρούνται ο Θεόδωρος Μετοχίτης, ο Βαρλαάμ ο Καλαβρός, ο Δημήτριος Κυδώνης, ο Μανουήλ Χρυσολωράς, ο Γεώργιος Πλήθων, ο Ιωάννης Βησσαρίων, ο Ιωάννης Αργυρόπουλος κι άλλοι.


Οι περισσότεροι απ' αυτούς κατέφυγαν στη Δύση, και για τον φόβο των Τούρκων, αλλά και ως ανεπιθύμητοι ακόμα και κυνηγημένοι απ' τους ορθόδοξους συμπατριώτες τους, Ησυχαστές ή Ανθενωτικούς -άλλοι απ' τους οποίους είχαν ήδη διαλέξει το τουρκικό φακιόλι κι άλλοι την αντίσταση με τον δικό τους τρόπο, για τη δική τους πίστη...


Πατριώτες και οι μεν και οι δε, οι μεν υποδουλώθηκαν, οι δε αυτοεξορίσθηκαν.
Αλλά, αν τότε ο Κυδώνης, ο Χρυσολωράς, ο Βησσαρίων κι άλλοι έφθασαν έως τη Φλωρεντία, το Μιλάνο, το Παρίσι και το Λονδίνο για να ζητήσουν τη βοήθεια της Δύσης προς το θνήσκον Γένος, σήμερα Ελληνες όπως ο κ. Ζαννιάς, ο κ. Χριστοδουλάκης, ο κ. Χριστοδούλου της Αυλής του Γιωργάκη του Β' Παπανδρέου του Γ' προστρέχουν στο Λονδίνο για να πουλήσουν ό,τι μας απέμεινε: τους δρόμους, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα ύδατα -κατά κυριολεξίαν προσφέρουν Γην και Υδωρ.


Οι «άνθρωποι του ενός βιβλίου» άνοιξαν ιδεολογικώς κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια τον δρόμο σε αυτούς που τώρα πουλάνε τους δρόμους...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΙΧ.2010 stathis@enet.gr

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=11/09/2010&s=naytilos