Εδώ και περίπου ενάμισι χρόνο, από την στιγμή, που οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις στην περιοχή τους, ζητώντας την παρέμβαση του κράτους για την ανυπόφορη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το μεταναστευτικό έχει έλθει στα χείλια όλων των Ελλήνων, πολλοί από τους οποίους μέχρι τότε αρνούνταν να το αγγίξουν. Η τηλεόραση και τα ΜΜΕ, αναλόγως με πολλές και διάφορες καταστάσεις, άλλοτε το παίζουν και άλλοτε όχι. Πάντως ως θέμα συζήτησης υπάρχει πλέον σε κάθε σχεδόν ελληνικό σπίτι. Η χώρα μας κατά πάσα πιθανότητα έχει έναν αριθμό μεταναστών κάπου ανάμεσα στο 15 και το 20% του συνολικού πληθυσμού. Το 8,1% που δίνει η Eurostat ως αριθμό των μεταναστών στην χώρα μας, πολύ λίγη σχέση έχει με την πραγματικότητα. Μάλλον όση σχέση έχουν και οι αριθμοί που έδινε στην αρχή της θητείας του ο Προκόπης Παυλόπουλος κάτι ανάμεσα σε 200 και 300 χιλιάδες. Η κυβέρνηση της ΝΔ επέδειξε μια πλήρη ανικανότητα να χειριστεί το θέμα, παγιδευμένη ανάμεσα σε έναν αριστερόστροφο λόγο περί «δικαιωμάτων» που εξέφραζε ο Προκόπης Παυλόπουλος και μια πίεση εκ των κάτω, την οποία αντιλαμβανόντουσαν οι τότε κυβερνώντες. Ανικανότητα επέδειξε η προηγούμενη κυβέρνηση και σε άλλα θέματα, με αποτέλεσμα την εκλογική συντριβή της, τον Οκτώβρη που πέρασε.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προεκλογικά δεν έκρυψε τις προθέσεις της, σχετικά με το τι
πρόκειται να κάνει με τους μετανάστες. Βέβαια δεν τις διαφήμισε κιόλας. Παρόλα αυτά, θυμόμαστε όλοι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στους τηλεοπτικούς διαύλους να επιτίθενται κατά της τότε κυβέρνησης, για την ανασφάλεια, την εγκληματικότητα και όλα τα συνεπακόλουθα της μαζικής και ανεξέλεγκτης παρουσίας (λαθρο)μεταναστών στην χώρα, υπονοώντας σαφώς ότι αυτή θα χειριζόταν το θέμα καλύτερα.
Και ποια είναι η κατάσταση σήμερα, δυόμισυ μήνες μετά την εκλογή της. Έχουμε μια πρωτοφανή έξαρση της εγκληματικότητας, με νεκρούς, ληστείες και ξυλοδαρμούς. Έχουμε ομάδες μεταναστών, οι οποίοι πλέον υπό κρατική χορηγία πραγματοποιούν τις διάφορες εκδηλώσεις τους στο κέντρο της Αθήνας.
Και ερχόμαστε αντιμέτωποι για την πρώτη ουσιαστικά πληθυσμιακή αλλαγή στην χώρα μας, από την εποχή της σύστασης του νεοελληνικού κράτους. Αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο παραχώρησης ιθαγένειας και πολιτικών δικαιωμάτων σε περίπου ένα εκατομμύριο αλλοδαπούς, δίχως ουσιαστικά την παραμικρή πρόνοια, για το αν αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν σε αυτή την χώρα. Ακόμη και αρνούμενοι πλήρως την φυλετική υπόσταση του ζητήματος, κάτι το οποίο δεν κάνουμε, και αντιμετωπίζοντας την κατάσταση με ένα καθαρά «παγκοσμιοποιητικό» μάτι, θα απορούσαμε με την προχειρότητα των κινήσεων της κυβέρνησης.
Μια κυβέρνηση η οποία θέλει να εφαρμόσει στην πράξη τις αποδομητικές θεωρίες της … Ρεπούσιας Σχολής, που θέλουν τους πολίτες ενός κράτους ως … υπηκόους, με δεσμούς που χτίζονται εκ των υστέρων και όχι επί της ουσίας συμπολίτες.
Ίσως στόχος του ΠΑΣΟΚ να είναι η δημιουργία ενός στρατού μισθοφόρων. Ίσως πάλι να είναι η ιδεολογική δικαίωση μιας γενιάς, η οποία έφερε την χώρα μας στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Ίσως ο «δικαιωματικός» υπερκερασμός του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει τις απόψεις του να γίνονται από «άκρο» επίσημη κυβερνητική πολιτική.
Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ αποκτούν μερίδιο στην διαχείριση της χώρας μας, αρκεί να … πάνε σχολείο για τρία χρόνια. Σε τι μας οδηγεί αυτό; Μας οδηγεί σε ένα κακέκτυπο της κοινωνίας των ΗΠΑ, όπου οι … αμερικανοί πολίτες, ψηφίζουν με βάση όχι τα συμφέροντα της χώρας τους, αλλά τα διάφορα λόμπυ ή οι φυλετικές ομάδες. Στις επόμενες εκλογές λοιπόν το διακύβευμα δεν θα είναι το ποιος έχει την σωστή άποψη για το μέλλον της πατρίδας.
Αλλά το ποιόν θα ψηφίσουν οι … Αλβανοί, οι Γεωργιανοί ή οι Πακιστανοί. Η όψη της πατρίδας μας θα αλλάξει. Αυτό που θεωρούσαμε ως φυσιολογικό οι περισσότεροι Έλληνες (και αναχρονιστικό οι «διανοούμενοι» της αριστεράς), την κοινότητα δηλαδή των Ελλήνων στην καταγωγή και στην συνείδηση θα ανήκει στο παρελθόν. Αυτό στο οποίο οδηγούμαστε είναι μια καθ’ όλα Οργουελιανή κατάσταση.
Το μεταναστευτικό δεν είναι απλά ένα ζήτημα. Συνδυαζόμενο με το δημογραφικό πρόβλημα, αποτελεί το νούμερο ένα, πρόβλημα στην Ελλάδα. Απειλεί την εθνική μας ταυτότητα. Κάτι που μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο. Τα οικονομικά προβλήματα υπάρχουν. Άλλοτε λύνονται, άλλοτε επιδεινώνονται. Η αλλοίωση όμως της σύστασης του ελληνικού πληθυσμού είναι κάτι που από την στιγμή που έγινε, δεν θα αλλάξει.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προεκλογικά δεν έκρυψε τις προθέσεις της, σχετικά με το τι
πρόκειται να κάνει με τους μετανάστες. Βέβαια δεν τις διαφήμισε κιόλας. Παρόλα αυτά, θυμόμαστε όλοι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στους τηλεοπτικούς διαύλους να επιτίθενται κατά της τότε κυβέρνησης, για την ανασφάλεια, την εγκληματικότητα και όλα τα συνεπακόλουθα της μαζικής και ανεξέλεγκτης παρουσίας (λαθρο)μεταναστών στην χώρα, υπονοώντας σαφώς ότι αυτή θα χειριζόταν το θέμα καλύτερα.
Και ποια είναι η κατάσταση σήμερα, δυόμισυ μήνες μετά την εκλογή της. Έχουμε μια πρωτοφανή έξαρση της εγκληματικότητας, με νεκρούς, ληστείες και ξυλοδαρμούς. Έχουμε ομάδες μεταναστών, οι οποίοι πλέον υπό κρατική χορηγία πραγματοποιούν τις διάφορες εκδηλώσεις τους στο κέντρο της Αθήνας.
Και ερχόμαστε αντιμέτωποι για την πρώτη ουσιαστικά πληθυσμιακή αλλαγή στην χώρα μας, από την εποχή της σύστασης του νεοελληνικού κράτους. Αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο παραχώρησης ιθαγένειας και πολιτικών δικαιωμάτων σε περίπου ένα εκατομμύριο αλλοδαπούς, δίχως ουσιαστικά την παραμικρή πρόνοια, για το αν αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν σε αυτή την χώρα. Ακόμη και αρνούμενοι πλήρως την φυλετική υπόσταση του ζητήματος, κάτι το οποίο δεν κάνουμε, και αντιμετωπίζοντας την κατάσταση με ένα καθαρά «παγκοσμιοποιητικό» μάτι, θα απορούσαμε με την προχειρότητα των κινήσεων της κυβέρνησης.
Μια κυβέρνηση η οποία θέλει να εφαρμόσει στην πράξη τις αποδομητικές θεωρίες της … Ρεπούσιας Σχολής, που θέλουν τους πολίτες ενός κράτους ως … υπηκόους, με δεσμούς που χτίζονται εκ των υστέρων και όχι επί της ουσίας συμπολίτες.
Ίσως στόχος του ΠΑΣΟΚ να είναι η δημιουργία ενός στρατού μισθοφόρων. Ίσως πάλι να είναι η ιδεολογική δικαίωση μιας γενιάς, η οποία έφερε την χώρα μας στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Ίσως ο «δικαιωματικός» υπερκερασμός του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει τις απόψεις του να γίνονται από «άκρο» επίσημη κυβερνητική πολιτική.
Αν είναι αυτοί Έλληνες, εμείς τι είμαστε;
Τα τελευταία έτη, η χώρα μας έχει κυριολεκτικά γίνει στόχος μιας εισβολής αλλοεθνών. Αρχικά αυτοί έφτασαν από όμορες χώρες, του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό ήταν το πρώτο σοκ. Τελευταία όμως, όλο και πιο συχνά, άνθρωποι από τα βάθη της Ασίας, από ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό και πολιτισμικό σύμπαν φτάνουν στην χώρα μας κατά δεκάδες χιλιάδες.Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ αποκτούν μερίδιο στην διαχείριση της χώρας μας, αρκεί να … πάνε σχολείο για τρία χρόνια. Σε τι μας οδηγεί αυτό; Μας οδηγεί σε ένα κακέκτυπο της κοινωνίας των ΗΠΑ, όπου οι … αμερικανοί πολίτες, ψηφίζουν με βάση όχι τα συμφέροντα της χώρας τους, αλλά τα διάφορα λόμπυ ή οι φυλετικές ομάδες. Στις επόμενες εκλογές λοιπόν το διακύβευμα δεν θα είναι το ποιος έχει την σωστή άποψη για το μέλλον της πατρίδας.
Αλλά το ποιόν θα ψηφίσουν οι … Αλβανοί, οι Γεωργιανοί ή οι Πακιστανοί. Η όψη της πατρίδας μας θα αλλάξει. Αυτό που θεωρούσαμε ως φυσιολογικό οι περισσότεροι Έλληνες (και αναχρονιστικό οι «διανοούμενοι» της αριστεράς), την κοινότητα δηλαδή των Ελλήνων στην καταγωγή και στην συνείδηση θα ανήκει στο παρελθόν. Αυτό στο οποίο οδηγούμαστε είναι μια καθ’ όλα Οργουελιανή κατάσταση.
Το μεταναστευτικό δεν είναι απλά ένα ζήτημα. Συνδυαζόμενο με το δημογραφικό πρόβλημα, αποτελεί το νούμερο ένα, πρόβλημα στην Ελλάδα. Απειλεί την εθνική μας ταυτότητα. Κάτι που μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο. Τα οικονομικά προβλήματα υπάρχουν. Άλλοτε λύνονται, άλλοτε επιδεινώνονται. Η αλλοίωση όμως της σύστασης του ελληνικού πληθυσμού είναι κάτι που από την στιγμή που έγινε, δεν θα αλλάξει.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου