Από e-mail..............
Ίσως να είναι άσκοπο να συζητάμε τα αυτονόητα με άτομα που δεν θέλουν να καταλάβουν και που νομίζουν πως σε μια συζήτηση «anything goes». Όμως, μιας και οι συμμετέχοντες στην παρούσα λίστα συζητήσεων είναι όλοι εξαιρετικής μόρφωσης (μακρόχρονες σπουδές, ο καθείς στο αντικείμενό του) θα μπορούσα να προσθέσω μερικά ακόμη επιχειρήματα. Επανέρχομαι γιατί είναι βαριά κατηγορία ακόμη και υπαινιγμός πως οποιοσδήποτε σε αυτή την λίστα υποστήριξε την αστυνομοκρατία ή οτιδήποτε παραπλήσιο ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό. Τα σχόλια που ακολουθούν δεν αφορούν, κατ' ανάγκη, τους συναδέλφους που σχολίασαν τα την δική μου θέση.
Για τάξη, δικαιοσύνη, δημοκρατία κα πολιτισμό μιλάμε και σε αναφορά με αρχές και κριτήρια τα οποία σε κάθε ευνομούμενο, ορθολογιστικό και πολιτισμένο κράτος θεωρούνται αυτονόητα. Την κοινωνική δικαιοσύνη που ο καθείς μας επιθυμεί την διεκδικεί μόνο όταν η τάξη, η κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη δικαιοσύνη και η κοινωνική ειρήνη είναι διασφαλισμένα.
Κατ' αρχάς όσον αφορά τα πανεπιστήμια, ας συμφωνήσουμε για κάτι αντικειμενικό: Για αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια κανείς δεν μίλησε. Οι περισσότεροι έλληνες θα αντισταθούν σε κάθε αστυνομοκρατία, δεσποτικό καθεστώς ή ξένο κατακτητή. Αυτό πάντα έκαναν και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Το ζητούμενο είναι η διασφάλιση της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας όπως την περιέγραψα στο προηγούμενο μήνυμα και που υποθέτω ότι όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, συνάδελφοι θα συμφωνούν (παραθέτω το μήνυμα πιο κάτω). Το ίδιο ισχύει για την ευρύτερη δημόσια τάξη.
Το πώς θα προστατευτεί το ακαδημαϊκό άσυλο είναι ζήτημα που θα χειριστούν οι πανεπιστημιακές αρχές σε συνεργασία με τα υπόλοιπα όργανα της πολιτείας. Γιατί λοιπόν τόση επιφυλακτικότητα και ενίοτε μεγάλη αντιπάθεια κατά των θεσμών της πολιτείας μας όταν μάλιστα συζητούμε κάτι ξεκάθαρο: Το ποιος είναι ο πιο πρόσφορος τρόπος και ο πιο νόμιμος τρόπος να προστατευτεί η ακαδημαϊκή ανεξαρτησία! Εξ αντικειμένου, τον πρώτο λόγο έχουν τα αυτοδιοικούμενα όργανα των πανεπιστημίων. Δεν σημαίνει κατ' ανάγκη να καλέσουν την αστυνομία. Ας προσπαθήσουμε να πληροφορηθούμε, για παράδειγμα, ποια είναι η πρακτική άλλων δημόσιων πανεπιστημίων σε άλλα κράτη.
Πέραν αυτού ζούμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία όπου δεν υπάρχουν μαύρα πρόβατα. Είναι εξωφρενικό, για παράδειγμα, όταν κάποιοι πασίδηλα αντιπαθούν τους θεσμούς της πολιτείας μας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις όπως και οι δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας είναι σάρκα από τις σάρκα μας. Οι πρώτες προασπίζονται ότι πολυτιμότερο έχει μια κοινωνία, την συλλογική της ελευθερία. Ο δεύτερες την τάξη, την κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη δικαιοσύνη και τις ζωές μας όταν κινδυνεύουν από εγκληματίες. Στα μάτια πολλών εν τούτοις φαντάζουν ως περίπου εχθροί. Γιατί? Δεν είναι μια τέτοια στάση απόλυτος παραλογισμός;
Απόδειξη: Σχολιαστές και αερολόγοι των τηλεοπτικών παραθύρων προδίκαζαν το κατά πόσο θα διωχθούν ή όχι, το κατά πόσο θα γίνει δίκη ή όχι και το κατά πόσο θα εκδοθεί δικαστική απόφαση όσον αφορά τον αστυνομικό που φόνευσε τον νεαρό στα Εξάρχεια. Μας υποβάλλουν υπουλότητες περί συλλογικής ευθύνης όλων των δυνάμεων εσωτερικής ασφάλειας. Χωρίς ούτε ένας!! να πει μια καλή λέξη για τις χιλιάδες αστυνομικούς που διακινδύνευαν την ζωή τους νύκτα-μέρα από επιθέσεις εγκληματιών μασκοφόρων τραμπούκων. Αστυνομικοί που μέρα νύχτα κυριολεκτικά μάχονταν κατά εγκληματικών στοιχείων του πιο βάρβαρου είδους (και ίσως ποδογετούμενα - εμένα πάντως μου θύμιζε πορτοκαλί επανάσταση - οι αγγλομαθείς μπορούν να δουν μια συγκλονιστική ανάλυση για το τι σημαίνει αυτό στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/55SoftPower.htm).
Ας το πούμε με το όνομά του: Οι αστυνομικοί που νύκτα-μέρα φύλασσαν τις περιουσίες των συμπολιτών μας, την ζωή των περαστικών και την δημόσια τάξη είναι ήρωες άξιοι επιβράβευσης και όχι μαύρα πρόβατα.
Μπορεί κάποιος από τους πολλούς κατήγορους να βάλει τον εαυτό του στην θέση ενός αστυνομικού τις τελευταίες μέρες? Δηλαδή δεν άξιζε μια καλή λέξη για αυτούς τους ανθρώπους που βάζουν την ζωή τους σε κίνδυνο για να διασφαλίσουν την τάξη και την δικαιοσύνη που εμείς ορίζουμε!!? Μπορεί ένα ολόκληρο σώμα της κοινωνίας, το αστυνομικό σώμα, να στιγματίζεται επειδή όπως φαίνεται ένας εξ αυτών έκανε ένα φόνο. Ακόμη, μπορεί να μεγαλοποιείται ένα επεισόδιο πυροβολισμών στον αέρα κάποιων αστυνομικών που διέφευγαν δεκάδων μανιασμένων κουκουλοφόρων; (όπως ίσως θα έκαναν οι περισσότεροι κατήγοροί τους αν κανείς απειλήσει την ζωή τους) Δηλαδή: Δεν ενδιαφερόμαστε για τους εγκληματίες και διαμαρτυρόμαστε γιατί οι καταδιωκόμενοι αστυνομικοί πυροβόλησαν στον αέρα για να σωθούν! Έλεος!
Μια από τα ίδια έχουμε κάθε τόσο: Σήμερα, υπάρχει κοινωνική δυσφορία, λένε κάποιοι, και αυτή η δυσφορία δικαιολογεί, δήθεν, το κάψιμο των πόλεών μας και των περιουσιών βιοπαλαιστών και των οικογενειακών επιχειρήσεων (τις κροκοδείλιες αποκηρύξεις των εμπρηστών ας τις απευθύνουν προς πνευματικά υπανάπτυκτους).
Ας πούμε λοιπόν το αυτονόητο: Οι αστυνομικοί είναι έλληνες πολίτες. Οι αστυνομικοί επιφορτίζονται με την δική μας ασφάλεια και την διαφύλαξη του νόμου που εμείς ορίζουμε. Και όταν ένας ή περισσότεροι αστυνομικοί παρανομήσουν θα πρέπει να ελεγχθούν όπως κάθε άλλος εξ ημών αλλά όχι να αποδίδεται συλλογική ευθύνη ή να γίνεται αφορμή για επιθέσεις κατά ενός σημαντικού θεσμού του κράτους (το ίδιο ισχύει για κάθε κράτος ανεξαρτήτως καθεστώτος). Ποιος εξάλλου από τους παραπονιάρηδες των τηλεοπτικών παραθύρων ζήτησε στο παρελθόν καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερη μόρφωση των μελών των σωμάτων τάξης;
Ενόσω οι άνθρωποι δεν θα είναι αλτρουιστές, η κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη τάξη-δικαιοσύνη και η ευνομία των πολιτισμένων πολιτειών θα διασφαλίζεται με σώματα τάξης. Και πάλιν: Πολλοί συγχέουν την αστυνομοκρατία ενός δεσποτικού καθεστώτος με τα σώματα ασφαλείας ενός ευνομούμενου και δημοκρατικού κράτους.
Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής για κάτι πολύ σκληρό αλλά απόλυτα αληθές!! που επιβάλλεται να τονιστεί: Είναι πνευματική ασθένεια να θέλει κανείς να καταστρέψει τον δικό του εθνικό πολιτισμό. Είναι πνευματική ασθένεια να μισεί κανείς υπαρξιακά τα δικά του σώματα ασφαλείας που διασφαλίζουν την εσωτερική τάξη-δικαιοσύνη. Είναι πνευματική ασθένεια να μισεί τους θεσμούς της πολιτείας του. Και είναι πνευματική ασθένεια να μισεί κανείς τα δικά του σώματα εξωτερικής ασφάλειας που διασφαλίζουν την εθνική ανεξαρτησία. Τι είναι, εξάλλου, φασισμός αν δεν είναι η εχθρότητα κατά του πολιτικού πολιτισμού ενός λαού και των θεσμών που του επιτρέπουν να είναι ελεύθερος, να διεξάγει ειρηνικούς κοινωνικούς αγώνες και να ευημερεί!
Μιας και μερικοί συνάδελφοι που απάντησαν στο αρχικό μου μήνυμα καλούν να αναζητήσουμε τα αίτια, επισημαίνω πως τρεις δεκαετίες μετά τις διαδηλώσεις μας κατά της εγκάθετης δεσποτικής Χούντας στην Σόλωνος και στα Πατήσια με αίτημα την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία και την δημοκρατία διαπιστώνουμε πως μερικοί συμπολίτες μας δεν θέλουν το έθνος μας, δεν θέλουν το κράτος μας και δεν θέλουν τους θεσμούς μας. Αντί να βλέπουν εγκληματίες στους πυρπολητές των Πόλεών αλληθωρίζουν και βλέπουν αγωνιστές της … κοινωνικής δικαιοσύνης. Ας είναι τουλάχιστον ειλικρινείς για να δηλώσουν ευθαρσώς τι ακριβώς θέλουν.
Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι που το 2003-4 έλεγαν πως στο όνομα της «μετά-εθνικής εποχής» (δηλαδή στον κοπανιστό αέρα της νοσηρής φαντασίας τους) έπρεπε να δεχθούμε μετ' ευχαριστών το φασιστοειδές σχέδιο Αναν. Σχέδιο φασιστικό, σχέδιο ανελεύθερο, σχέδιο αντιδημοκρατικό, σχέδιο βάρβαρο (θεμελιωμένη επιστημονική θέση: βλ. http://www.ifestosedu.gr/32RuleofLaw.htm, ανάλυση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας που κανένας ανανιστής δεν είχε την επιστημονική εντιμότητα να πει mea culpa ή να επιχειρήσει να την αντικρούσει στοιχειωδώς). Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι που γέμισαν λίστες ντροπής υπέρ της πλεκτάνης που θα έθρεφε το διεθνοφασιστικό θηρίο: τους άγγλους αποικιοκράτες, τους αμερικανούς νέο- συντηρητικούς και τους στρατοκράτες της Άγκυρας. Και όλα αυτά στο όνομα μεταμοντέρνων δήθεν «προοδευτικών» ιδεολογημάτων που παθαίνοντας παράκρουση προβλέπουν την άμεσα επερχόμενη παγκόσμια ενότητα. Οι ίδιοι περίπου «συνωστισμένοι» στις ίδιες περίπου λίστες στήριξαν τις ανεκδοτολογικές αποδομητικές ιστοριογραφίες.
Σίγουρα, οι περισσότεροι συμπολίτες μας είναι καλόπιστοι. Όμως, ένα μεγάλο μεταμοντέρνο πέπλο που αποδυναμώνει και ροκανίζει τα πνευματικά θεμέλια της κοινωνίας πλανάται πάνω από τις πόλεις μας (βλ. αναφορές και στο πρώτο μου μήνυμα που αναρτήθηκε αναθεωρημένο στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/73επικαιρασχολια.htm). Πολλοί έλληνες πλέον επί δεκαετίες έχουν υποστεί πνευματικά βασανιστήρια από ξενόφερτες ιδεολογίες, ιδεολογήματα και θεωρήματα που πάντοτε εξυπηρετούν ηγεμονικούς σκοπούς. Ούτε οι πρώτοι είναι που το έπαθαν ούτε θα είναι οι τελευταίοι. Περισσότερη ανάλυση σε επερχόμενη μονογραφία ακαδημαϊκής υφής για το ζήτημα του μεταμοντερνισμού που ροκανίζει τα κοινωνικοπολιτικά θεμέλια στην Ευρώπη, στην Ευρώπη και ευρύτερα.
ΝΒ
Στο τέλος παραθέτω, γι' αυτούς που δεν παρακολούθησαν την συζήτηση, το αρχικό μου μήνυμα.
Π. Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
Πανεπιστήμιο Πειραιώς
www.ifestosedu.gr - info@ifestosedu.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου