Ή μάλλον - στην περίπτωσή μας - αποκαθίσταται το νόημα των λέξεων.
* Δεν είναι «Αριστερά» η εξιδανίκευση της κοινωνικής πρόκλησης, η λατρεία του περιθωρίου, η αποθέωση της εξτρεμιστικής επιθετικότητας…
-- Αριστερά είναι η από-περιθωριοποίηση της κοινωνίας, η συγκρότηση ευρύτατων λαϊκών συμμαχιών που αρθρώνουν πολιτικό λόγο, εκφράζουν το δημόσιο συμφέρον, διαχέουν ευκαιρίες σε όλους και δημιουργούν προοπτική για όλους.
* Δεν είναι «Αριστερά» ο αγώνας για τη διατήρηση «κεκτημένων» προνομιούχων ομάδων…
-- Αριστερά είναι η κατάργηση των αδικιών – μαζί και των σκανδαλωδών «κεκτημένων», που λίγοι απολαμβάνουν κι όλοι οι υπόλοιποι πληρώνουν.
* Δεν είναι «Αριστερά» η επανάληψη των κλισέ της «πολιτικής ορθότητας»…
-- Αριστερά είναι η ανατροπή των κλισέ, η καταγγελία της δημαγωγίας, ο δημόσιος στιγματισμός του λαϊκισμού.
* Δεν είναι «Αριστερά» η ισοπεδωτική καταγγελία που εκτονώνει στιγμιαία την οργή…
-- Αριστερά είναι η πολιτική ανατροπή που μετατρέπει την οργή σε Ελευθερία, Δημιουργία, Λύτρωση, Ελπίδα για όλους.
* Δεν είναι «Πρόοδος» η ανάδειξη των μειονοτήτων που κατακερματίζουν κάθε συλλογικότητα και καταδυναστεύουν την κοινωνική πλειοψηφία…
-- Πρόοδος είναι η ανάδειξη της συλλογικότητας που αναδεικνύει τα ευρύτερα λαϊκά συμφέροντα σε κυρίαρχη πηγή νομιμότητας.
* Δεν είναι «Πρόοδος» να προσπαθούν οι gay να επιβάλουν την «ιδιαιτερότητά» τους σε κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο…
-- «Πρόοδος» είναι να έχουν όλοι οι άνθρωποι το δικαίωμα σε αξιοπρεπή ζωή, σε ευκαιρίες και δημιουργία, ανεξαρτήτως των όποιων προσωπικών, φυλετικών η θρησκευτικών «ιδιαιτεροτήτων».
* Δεν είναι «Δημοκρατία» η επιβολή των προστατευόμενων μειοψηφιών στην πλειοψηφία…
-- Δημοκρατία είναι η χειραφέτηση της κοινωνίας, η κυριαρχία της πλειοψηφίας και η επιβολή της νομιμότητας σε όλους.
* Δεν είναι «Δημοκρατία» η δημιουργία ανεξέλεγκτων νησίδων παρανομίας…
-- Δημοκρατία είναι η κατάργηση κάθε τέτοιας «νησίδας» όπου κυριαρχεί η ασυδοσία κυκλωμάτων, τα οποία τρομοκρατούν τους πολίτες.
* Δεν είναι «Δημοκρατία» η ασυδοσία των «νταβατζήδων» και των λοιπών εξω-θεσμικών κέντρων να χρησιμοποιούν τα ιδιόκτητα ΜΜΕ για να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις ή να συκοφαντούν, όποιον τους πάει κόντρα…
-- Δημοκρατία είναι το δικαίωμα των προσώπων στην έκφραση, το δικαίωμα της κοινωνίας στην ενημέρωση, το δικαίωμα των πολιτών στην κριτική. Αλλά με κανόνες κοινωνικής ευθύνης, και σε πλαίσια σεβασμού στην προσωπικότητας όλων.
* Δεν είναι «Δημοκρατία» η κομματοκρατία των μεγάλων «τζακιών», των γιών, των θυγατέρων και των ημετέρων…
-- Δημοκρατία είναι το δικαίωμα όλων να αναδειχθούν, να φανούν, να διακριθούν, να εκλεγούν και να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.
* Δεν είναι «Δημοκρατία» τα «δικαιώματα» που κατακτούνται με πεζοδρομιακούς εκβιασμούς και κραυγές…
-- Δημοκρατία είναι η ισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών, ανάμεσα στην αποφασιστικότητα και την υπευθυνότητα των πολιτικών, ανάμεσα στη σύγκρουση και τη συναίνεση των κοινωνικών ομάδων, ανάμεσα στην τόλμη και τη σύνεση των ηγετών, ανάμεσα στο Λόγο και τα συναισθήματα του κοινωνικού σώματος, ανάμεσα στις υποσχέσεις και τα έργα των εκλεγμένων, ανάμεσα στο Λόγο της συλλογικής Διάνοιας και το συναίσθημα της συλλογικής Ψυχής.
Χωρίς τέτοια ισορροπία – θεσμική και πολιτική – η Δημοκρατία γίνεται άδειο κέλυφος…
* Κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι το εφάπαξ μοίρασμα περιουσίας – ιδιωτικής ή δημόσιας – αλλά η συνεχής αναδιανομή ευκαιριών.
* Οικονομική πολιτική δεν είναι διανομή κοινοτικών κονδυλίων, αλλά απελευθέρωση της δημιουργικότητας του λαού, της παραγωγικότητας της χώρας, της ανταγωνιστικότητας των αγορών, των προϊόντων και των ανθρώπων της,.
* Ανάπτυξη δεν είναι δείκτες ποσοστιαίας αύξησης του ΑΕΠ σε μια κοινωνία που δεν παράγει τίποτε. Ανάπτυξη είναι η διάχυση των παραγωγικών ευκαιριών και της ευημερίας σε όλους.
* Παιδεία δεν είναι η «κατάρτιση δεξιοτήτων» σε δυσλειτουργικά σχολειά και πανεπιστήμια που βρίσκονται σε μόνιμη κατάληψη. Παιδεία είναι γνώση, αξίες, νόημα και Πολιτισμός.
Σχολεία που δεν δίνουν αξίες, νόημα ζωής και πολιτισμό, σχολεία που δεν παράγουν συλλογική ταυτότητα, αίσθηση υπερηφάνειας και προοπτική για το μέλλον, τελικά δεν προσφέρουν ούτε γνώσεις.
Δεν παιδαγωγούν.
Συντρίβουν παιδικές ψυχές, ετοιμάζουν τις επόμενες «κουκούλες», τις επόμενες μολότοφ, τις επόμενες χαμένες γενιές «επαναστατών χωρίς αιτία»…
Η καλύτερη ευχή για τη νέα χρονιά δεν είναι «να ξεχάσουμε ό,τι έγινε και να μη το ξαναζήσουμε»…
Η καλύτερη ευχή είναι να πάψουμε να φοβόμαστε την κρίση, και να τη δούμε ως ευκαιρία λύτρωσης.
Καλή χρονιά.
Με λιγότερο φόβο, λιγότερα στερεότυπα, λιγότερη αγωνία, λιγότερη σύγχυση.
Λιγότερες κούφιες λέξεις.
Περισσότερο Νόημα.
Και περισσότερη Ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου